Δραστηριότητα έπειτα από καιρό, έδειξαν οι κυβερνητικοί βουλευτές Μαντάς και Στέφος, την περασμένη Τρίτη.

Την τελευταία εβδομάδα, η τοπική επικαιρότητα θα έλεγα ότι κυριαρχείται από τις εσωκομματικές εκλογές της ΔΗΣΥ. Γιάννης Μανιάτης, Φώφη Γεννηματά και Γιώργος Καμίνης, με τον τελευταίο να έρχεται σήμερα στα Γιάννενα και να ετοιμάζεται να μιλήσει σε μια ανοιχτή συγκέντρωση στο ξενοδοχείο Du Lac, εκεί δηλαδή που πριν πέντε μέρες μίλησε η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.

Στη μάχη των περιφερειακών εκλογών, η οποία με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, εμφανίζει το κύριο ενδιαφέρον των επόμενων αυτοδιοικητικών αναμετρήσεων στους Δήμους και την Περιφέρεια της Ηπείρου, ο άνθρωπος που έχει ανακατέψει για τα καλά την τράπουλα, ο κατά δήλωσή του ενδιαφερόμενος για υποψήφιος Περιφερειάρχης Ηπείρου, Σπύρος Ριζόπουλος - με τις συχνές αναφορές μου σε αυτόν, μέσα από τη στήλη, κινδυνεύω να παρεξηγηθώ στο τέλος - συνεχίζει τις κινήσεις που προδίδουν την ύπαρξη μιας καλά σχεδιασμένης στρατηγικής, η οποία βάζει στόχο να μειώσει τα μειονεκτήματα της ενδεχόμενης υποψηφιότητάς του και να αυξήσει τις πιθανότητες εισόδου του στο δεύτερο γύρο των εκλογών.

Είπε, λοιπόν, έστω και με μικρή καθυστέρηση, ο δραστήριος βουλευτής να ακολουθήσει την τελευταία κυβερνητική μόδα... εξύμνησης της ιδιωτικής επιχειρηματικής πρωτοβουλίας και κατά το δρόμο που έδειξε ο ηγέτης μας και Πρωθυπουργός του, είπε να επισκεφθεί κι αυτός μια ιδιωτική επένδυση στα Γιάννενα, ξένη κατά προτίμηση, ώστε να τονίσει και την επιτυχία της κυβέρνησης στην προσέλκυση αλλοδαπών κεφαλαίων...

Επιμένω να πιστεύω πως η ανάκτηση του κατά Τσίπρα, «κοινοτικού κεκτημένου» στα εργασιακά, η επαναφορά δηλαδή των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, είναι ένα πουκάμισο αδειανό, από τη στιγμή που στη μνημονιακή Ελλάδα - όπως κι εξαπανέκαθεν εδώ που τα λέμε - οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους ουδέποτε λειτούργησαν υπέρ του εργαζομένου.

Ένα πολιτικό συμπέρασμα που βγήκε από την διαδικασία του απολογισμού της Περιφερειακής Αρχής για το 2016, είναι πως ο τίτλος «αντιπεριφερειάρχης» Ηπείρου είναι ένα κουστούμι που ταιριάζει γάντι στο ανάστημα μόνον ενός... ή μάλλον μιας... Και άρα, θα έπρεπε να πω ταγέρ και όχι κουστούμι...