Με πλησιάζει ένας φίλος από τα παλιά με τον οποίο ποτέ δεν μπορούσα να βρω ένα κοινό πολιτικό σημείο συζήτησης.
Όχι γιατί ήμουν εγώ σκληροπυρηνικός και αμετακίνητος από τις πολιτικές μου θέσεις…
Αλλά γιατί το φιλαράκι είχε (και έχει όπως αποδείχτηκε) ένα χόμπι.
Να αντιδρά σε ότι πω, ακόμη και όταν συμφωνήσω μαζί του σε ένα θέμα.
Τότε αλλάζει θέση και απομακρύνεται από την αρχική του άποψη μονό και μόνο για να μην συμφωνήσουμε.
Τέλος πάντως αγάπα τον φίλο σου με τα ελαττώματα του.
Χαμένος κόπος
Με πλησιάζει λοιπόν και μου αρχίζει τον εξάψαλμο.
Τον φάγατε τον Τσίπρα.
Κι ένας ήταν ο Τσίπρας που τον σεβόταν όλη η Ευρώπη.
Κι εσείς οι ρουφιάνοι οι δημοσιογράφοι ακόμη και τώρα που έφυγε ασχολείστε μαζί του.
Και πολλά άλλα.
Προσπάθησα να του πω ότι τελευταία δεν ασχολούνται και τόσο μαζί του παρά μόνο μες τις διεργασίες στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά που να ακούσει. Γι’ αυτό εμείς οι ρουφιάνοι δημοσιογράφοι φταίμε για τα πάντα.
Και να πεις ότι έχει ψηφίσει ποτέ ΣΥΡΙΖΑ;
Ένας από τους τριάντα του ΚΚΕ Μ-Λ είναι.
Αλλά είπαμε. Είναι ανάποδος.
Άκου καπρίτσια ρε φίλε
Ο Κωστάκης αποφάσισε να μειώσει τον χρόνο ενασχόλησής του με το PlayStation για να ασχοληθεί με κάτι άλλο προκειμένου να σκοτώσει την ώρα του.
Οπότε έκρινε ενδιαφέρουσα την πρόταση του Συνεταιρισμού Επεξεργασίας Καπνού ή όπως αλλιώς τον λένε και δέχτηκε να γίνει πρόεδρος.
Για να βοηθήσει στην ανάπτυξη του συνεταιρισμού.
Χρέωσε την Ελλάδα και έχει αποκτήσει εμπειρίες μετά από αυτό.
Ελπίζουμε να μην χρεώσει – πτωχεύσει και τον συνεταιρισμό…
Άκου καπρίτσια που έχει ο κόσμος ρε φίλε. Από πρωθυπουργός και πρόεδρος επί μακρόν κόμματος, πρόεδρος στον Συνεταιρισμό Καπνού…
Δεν ήταν έτοιμοι
Για μια ακόμη χρονιά καίγεται η Ελλάδα από άκρου εις άκρον.
Για μια ακόμη χρονιά μου δίνετε η εικόνα παρακολουθώντας όλη αυτή την καταστροφή, ότι η κυβέρνηση πιάστηκε στον ύπνο.
Ότι οι κυβερνώντες δεν ήταν έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τέτοιες δύσκολες καταστάσεις.
Και ούτε μερίμνησε έγκαιρα να στελεχώσει τις αρμόδιες υπηρεσίες κατάσβεσης με τον ανάλογο εξοπλισμό.
Και επ’ αυτού δεν θέλω να ακούσω κουβέντα και θα σας εξηγήσω…
Κάτι ανάλογο είναι
Ξέρουμε σαφώς τον κίνδυνο από την διπλανή μας Τουρκία.
Και για να αποτρέψουμε κάθε επιθετική της βλέψη τι κάναμε;
Δώσαμε μερικά δις ευρώ για να εξοπλίσουμε την αεροπορία μας με ότι πιο σύγχρονο πετάει, το ναυτικό μας με ότι πιο σύγχρονο πλέει.
Και καλά κάναμε.
Θεωρώ ότι τηρουμένων των αναλογιών εθνικός είναι και ο κίνδυνος από τις πυρκαγιές.
Πολύ περισσότερο όταν χάσαμε δεκάδες συνανθρώπους μας.
Δε θα μπορούσαν συνεπώς να ενισχύσουν τα πυροσβεστικά μέσα διαθέτοντας ψίχουλα μπροστά στα δις για τα αμυντικό εξοπλισμό.
Και τα πυροσβεστικά αμυντικός εξοπλισμός είναι…
Πάμε και στους ελέγχους
Λέει και φωνάζει η κυβέρνηση για ελέγχους προκειμένου να αντιμετωπίσει την μαύρη εργασία.
Μου θυμίζει αυτό κάτι ανάλογο που έκανε ο Γεωργιάδης όταν ήταν στο Ανάπτυξης που είχε βρει λέει ντομάτα με 1 ευρώ.
Όταν αυτή (πολύ δε περισσότερο και γιατί ήταν εκτός εποχής) είχε φθάσει τα τρία ευρώ.
Κάνουν ελέγχους για τα τηλεοπτικά κανάλια αλλά όχι για την ουσία.
Αφού απλά δεν γράφουν.
Δεν επιβάλουν πρόστιμα.
Κλείνουν τα μάτια τους μπροστά στην μάστιγα της μερικής ή μηδενικής ασφάλισης των εργαζομένων.
Είναι ζήτημα να γράφουμε το 10% των παραβιάσεων που διαπιστώνουμε μου έλεγε ένας φίλος του υπουργείου Εργασίας.
Κατά τα άλλα…
Κατά τα άλλα φτιάξαμε την ΕΡΓΑΝΗ.
Για να ξέρουμε κάθε στιγμή πόσοι εργάζονται που και για ποιες ώρες.
Και λοιπόν;
Την φτιάξαμε και στην ουσία την καταργήσαμε.
Αφού κανείς έλεγχος δεν στηρίζετε πάνω στα δεδομένα της ΕΡΓΑΝΗΣ.
Τα πράγματα είναι απλά αν θελήσουν να τα εφαρμόσουν.
Πόσους εργαζόμενους ασφαλισμένους δηλώνει η επιχείρηση που πάς να ελέγξεις; Τόσα άτομα. Μπαίνεις μέσα μετράς εργαζομένους και απλά βρίσκεις την παρανομία.
Αν θες να την βρεις.
Δεν βλέπω κίνηση
Βρέθηκα για λίγες μέρες στην αγαπημένη παραλία.
Κι εκείνο που διαπίστωσα ήταν ότι ο κόσμος δεν ήταν τόσος όπως πέρσι για παράδειγμα.
Τα μαγαζιά τις καθημερινές κυνηγούσαν τον πελάτη και δεν τον έβρισκαν.
Δέκα, δέκα και μισή το βράδυ έκλειναν τα φώτα σε πολλές ταβέρνες και εστιατόρια.
Η νύχτα, έτσι όπως την εννοούμε για το καλοκαίρι, ανύπαρκτη.
Άντε μέχρι στις 12 τα μεσάνυχτα. Μετά σκοτάδι.
Δίπλα σε αυτά και η επίσημη γλώσσα που άκουγες να ομιλείτε κατά κόρο. Η σέρβικη.
Γεμάτη σέρβους η παραλία. Και τα ξενοδοχεία – ενοικιαζόμενα δωμάτια της περιοχής.
Ποιοτικός τουρισμός.
Από αξιοσέβαστους ανθρώπους αλλά φτωχούς…
