Ήταν μια εβδομάδα δύσκολη, κυρίως ψυχολογικά, με όλα αυτά που δημιουργήθηκαν με την απόφαση της επιτροπής και επιλέγω να μην την χαρακτηρίσω γιατί ότι και να πω θα είναι λίγο μπροστά σε όλο αυτό το αρνητικό αίσθημα που δημιούργησε.
Δεν θέλω να μείνω στην απόφαση, γιατί η δουλειά μου επιτάσσει να προσεγγίζω το θέμα από την πλευρά του προπονητή και αυτό θα κάνω. Επειδή με ενδιαφέρει η ουσία, το μετά, η συνέχεια και ο ρεαλισμός, θέλω να πω, πως ό,τι έγινε, δεν μπορείς να το νικήσεις, τουλάχιστον νομικά όντας ποδοσφαιριστής ή προπονητής κλπ.
Το λιγότερο είναι να καταθέσεις στο γήπεδο, όλα αυτά που χρειάζονται για να πιέσεις κι εσύ με τον τρόπο σου προς πάσα κατεύθυνση και να μην τους κάνεις την ζωή πιο δύσκολη. Μιλώ, βέβαια και για τους αντίπαλους άλλα και για τους δικαστές. Αυτό βέβαια, ο πρώτος που το γνώριζε και σκέφτηκε πώς θα το κάνει πράξη είναι ο προπονητής τους ΠΑΣ Γιάννινα, Ηρακλής Μεταξάς, όντας μέσα στην ατυχία του τυχερός, καθώς ήταν η πρώτη εβδομάδα που είχε όλα τα όπλα του διαθέσιμα και μάλιστα, η ομάδα προπονήθηκε μετά τον Νοέμβριο για πρώτη φορά όλη μαζί.
Όλα αυτά θα πει κανείς, ότι δεν φάνηκαν στον βαθμό που περίμεναν οι περισσότεροι άλλα πριν βιαστείτε να κρίνετε (ναι ξέρω καλοπροαίρετα, δεν αντιλέγω) για το ότι δεν έδειξαν το πάθος ή την ένταση ή την μαχητικότητα άλλων αγώνων, να ξέρετε πως οι ίδιοι οι παίκτες αλλά και ο προπονητής δεν άφησαν να τους κυριεύσουν όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα που θα οδηγούσαν σε υπέρμετρο ζήλο, θυμό κλπ και κατά συνέπεια, θα τους οδηγούσαν σε όχι και τόσο καλή διαχείριση μέσα στον αγώνα. Έναν αγώνα, ο οποίος εάν στράβωνε, θα ήταν δύσκολο για μια ομάδα ανθρώπων να κληθεί να διαχειριστεί και τα συναισθήματα του αγώνα – αρνητικά και αυτά – οπότε συμπεραίνουμε από αυτά που είδαμε ως αποτέλεσμα ότι όλοι δούλεψαν πολύ με τον εαυτό τους και πάντοτε με τον συντονισμό του προπονητή κατάφεραν να έχουν άριστη πνευματική διαχείριση.
Για να πάμε στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, η Λαμία τους έβαλε δύσκολα επιλέγοντας να πιέσει πολύ ειδικά στα πρώτα λεπτά όλες τις γραμμές του ΠΑΣ αλλά και να ανεβάσει ελαφρώς την άμυνα της ψηλά στο γήπεδο, όντας και οι γραμμές κοντά, κυρίως σε άξονα και επίθεση κάτι που, ως γνωστόν, δυσκολεύει την ομάδα μας, που θέλει χώρους.
Σε εκείνο το σημείο, φαινόταν η Λαμία να ελέγχει το παιχνίδι και να δημιουργείται ένα άγχος κυρίως στους φιλάθλους αλλά η ομάδα του κου Μεταξά έδειξε υπομονή και επιμονή να συνεχίσει στο πλάνο της, το οποίο έγινε πιο εύκολο με το γκολ – γκολάρα – και έπειτα όλα άρχισαν να γίνονται πιο εύκολα.
Η συνέχεια του παιχνιδιού ήταν λίγο ζόρικη για όλες τις πλευρές (φίλαθλοι, ομάδα) αλλά όλοι τους ήξεραν τι κάνουν, με τον ΠΑΣ να φεύγει από ακόμη ένα παιχνίδι με την νίκη, να συνεχίζει να έχει ψηλά την σημαία του και να πιέζει κάθε ‘’αντίπαλο’’ του.
Έμεινε το παιχνίδι στον Βόλο, μετά θα ξέρουμε εάν η χρονιά τελειώσει (play out) ή απογειωθεί (play off). Υπομονή, όπως η ομάδα μας έμαθε εφέτος, διότι η υπομονή είναι αρετή.
*Του αναλυτή ποδοσφαίρου Γιάννη Φράγκου
