Γράφει ο Νίκος Ιωαννίδης
Το 2023 η Στατιστική Υπηρεσία αναμένει να έχουν καταγραφεί οι λιγότερες γεννήσεις από όταν το Κράτος κρατάει στοιχεία. Κάτω από 73.000, δηλαδή 112.000 λιγότερες από όσες ήταν το… 1932! Κι ας μην βιαστεί κάποιος να πει ότι τότε έκαναν πολλά παιδιά επειδή πέθαιναν πολλοί, οι θάνατοι τότε ήταν 30.000 λιγότεροι από αυτούς τού 2023.
Και τα κόμματα πλειοδοτούν σε υποκρισία τάζοντας διάφορα μέτρα και επιδόματα, ( κάνοντας τα στραβά μάτια στο γεγονός ότι παρόλο που τα μέτρα και επιδόματα αυξάνονται, οι γεννήσεις μειώνονται) και μη αναφέροντας ποτέ ούτε τα πραγματικά αίτια τής υπογεννητικότητας, ούτε τι σκέφτονται να κάνουν γι αυτά, ούτε βέβαια ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα.
Ας προσπεράσουμε το γεγονός ότι κανένα κόμμα δεν μπορεί να απαντήσει σε ερωτήματα ενός νέου όπως «γιατί να κάνω παιδιά όταν δεν τα φέρνω βόλτα ούτε ο ίδιος;», « γιατί να φέρω παιδιά σε ένα κόσμο όπου κάνουν κουμάντο οι μαφίες και δεν μπορώ να βρώ ούτε αγνό γάλα να τούς δώσω;», «γιατί να κάνω παιδιά όταν τα σχολεία είναι γεμάτα βία, η τηλεόραση γεμάτη βία, οι ελεύθεροι χώροι στις πόλεις για κλάμματα, η δικαιοσύνη για κλάμματα, το κράτος για κλάμματα κ.ο.κ. , πού θα μεγαλώσουν και πώς;», «Γιατί να κάνω παιδά όταν μία από τις μεγαλύτερες απειλές για το περιβάλλον είναι ο υπερπληθυσμός;», κλπ κλπ.
Ας πάμε κατευθείαν στο ψητό! Γιατί άραγε πολλά παιδιά κάνουν κατά κανόνα οι φτωχοί; Και πόσα πρέπει να είναι τα παιδιά για να τα πούμε πολλά; Κάποτε πολύτεκνος ήταν όποιος είχε περισσότερα από 15 παιδιά και δεν υπήρχε κανένα επίδομα, αργότερα ήρθαν τα επιδόματα για όποιον είχε τουλάχιστον 10 και τις τελευταίες δεκαετίες ο αριθμός έπεσε κατακόρυφα, φτάσαμε να συζητάνε τα κόμματα να κηρύξουμε πολύτεκνους τούς τρίτεκνους. Αμ δεν φταίει το επίδομα κύριοι και η απάντηση πονάει πολύ!
Φταίει όλο το αξιακό μας σύστημα από τα 80’ς και μετά! Όπου σε ένα τσουβάλι χωρέσαμε από τη μία τον άκρατο επιδεικτικό ατομικιστικό καταναλωτισμό κι από την άλλη την…χειραφέτηση τής γυναίκας! Σάς φαίνονται άσχετα; Ξεχνάσατε ίσως ότι η φύση ορίζει ως ιδανική περίοδο αναπαραγωγής τής γυναίκας από τα 15 μέχρι τα 35.
Πώς μία γυναίκα θα προλάβει να χειραφετηθεί με τον τρόπο που εννοεί η Κοινωνία μας, (δλδ να σπουδάσει, να κάνει καριέρα, να αποκτήσει δικό της αυτοκίνητο κ.ο.κ.- λες και η χειραφέτηση είναι πρωτίστως θέμα οικονομικό και όχι αντιλήψεων., ή λες και όσες πλούτισαν χειραφετήθηκαν, η πιο «χειραφετημένη» μας πχ τηλεπαρουσιάστρια ή πολιτικός βρίσκεται στην ιδεολογική κατάσταση μιάς μέσης Γαλλίδας πριν 80 χρόνια), να κάνει ταυτόχρονα και 3-4 παιδιά, να τα μεγαλώσει σε μία εχθρική πόλη (όπου συνήθως ζούν οι «χειραφετημένες»), και να γλυτώσει τα ψυχοφάρμακα; Ε δεν θα κάνει, μπας και βγεί με σώας τας φρένας. Ή θα κάνει ένα-δύο κι ο Θεός βοηθός! Συνήθως όμως πλέον σπεύδει στα 40 της να πασχίζει με τεχνητή γονιμοποίηση.
Κρίμα μόνο που ο αγώνας της για μία χειραφέτηση που τελικά δεν ήλθε, συνέβαινε όσο ο οργανισμός της παρήγαγε τα καλύτερά της ωάρια. Και η χειραφέτηση δεν ήλθε, διότι μία όντως χειραφετημένη γυναίκα η οποία έφτασε πχ στα 40 της χωρίς να τεκνοποιήσει, συνήθως σημαίνει ότι είχε αποφασίσει να μην τεκνοποιήσει ποτέ. Αν ήταν χειραφετημένη από μικρή , θα είχε κρατήσει όσα παιδιά τής έφερε η ζωή, εξώγαμα ή ενδόγαμα. Χειραφετημένη γυναίκα σημαίνει γυναίκα που μέσα στα όρια τού νόμου κάνει αυτό που θέλει χωρίς να την επηρεάζει η θέληση τών άλλων. Αν θέλει το παιδί που έχει στα σπλάχνα της το κρατάει. Και το μεγαλώνει. Και το απολαμβάνει. Τόσο απλά. Κι αν ήθελε τόσο πολύ ένα παιδί και περνούσαν τα χρόνια χωρίς ποτέ να μένει έγκυος, θα είχε υιοθετήσει ένα, δεν θα άρχιζε τις εξωσωματικές στα 45 της, επιβαρρύνοντας και υπονομεύοντας την υγεία της για κάποιες μικρές πιθανότητες να συλλάβει και κάποιες άλλες μικρότερες να ολοκληρωθεί η εγκυμοσύνη και να γεννήσει ένα υγιές παιδί. Παρεμπιπτόντως 300.000 περίπου είναι κάθε χρόνο οι εκτρώσεις στην Ελλάδα, σχεδόν πενταπλάσιες από τις γεννήσεις και οι περισσότερες γίνονται ακόμα για το «τι θα πεί ο κόσμος..».
Τι να σού κάνουν τα κόμματα; Να φτιάξουν σχολεία που μέσα στα 9 υποχρεωτικά χρόνια εκπαίδευσης , αυτά δηλαδή που αντιστοιχούν στην πλειονότητα τού πληθυσμού, θα παραδίδουν ώριμους να γίνουν γονείς ανθρώπους στα 16 τους, άντρες-γυναίκες; Και έτοιμους για τη σκληρή δουλειά που αυτό απαιτεί; Και γνώστες ότι ένα παιδί θα φέρει απείρως περισσότερα στη ζωή τους από οποιαδήποτε «πολυτέλεια»; Με ποιούς δασκάλους και δασκάλες; Με ποιούς γονείς; Με ποιά Εκκλησία και ποιά μέσα ενημέρωσης που διυλίζουν κώνωπες και καταπίνουν καμήλους; Μακριά από μάς η χειραφέτηση για άλλα 100 χρόνια το πολύ. Τόσα χρειάζονται για να μείνουμε τρείς κι ο κούκος. Και οι τρείς που θα μείνουμε, θα μιλάμε ακόμα για «εθνικό ζήτημα» και επιδόματα. Θα χειραφετηθεί και ο κούκος και θα μάς μουντζώσει…
