Οι μαθητές, οι μαθήτριες και οι εκπαιδευτικοί της δράσης «Αναζητώντας το ’21 στην πόλη μου!» κατέθεσαν την παρακάτω πρόταση προς το Δημοτικό Συμβούλιο του δήμου Ιωαννιτών:
«Από τον Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, τον Παπαφλέσσα στο Μανιάκι μέχρι και τον Χατζημιχάλη Νταλιάνη στο Φραγκοκάστελο η μακραίωνη ελληνική ιστορία έχει να επιδείξει ηρωικές στιγμές- αληθινούς φάρους που οδηγούν τον πολύπαθο ελληνικό λαό στο αιματοβαμμένο και μακρύ μονοπάτι προς την ελευθερία!
Λένε ότι ο άνθρωπος πεθαίνει δυο φορές. Τη μια όταν κλείσει τα μάτια του και την άλλη όταν ξεχαστεί από τους ζωντανούς. Όμως ο Χατζημιχάλης Νταλιάνης και οι 300 άντρες του στο Φραγκοκάστελο της Κρήτης, ήταν αποφασισμένοι να μην αφήσουν κανένα να τους ξεχάσει.
Μπορεί στα σχολικά βιβλία να μην γράφεται λέξη γι’ αυτούς, μπορεί σχεδόν κανένας να μην άκουσε για την άνιση μάχη τους τον Μάη του 1828, μπορεί οι εγκυκλοπαίδειες να μην
αφιέρωσαν ένα λήμμα στις χιλιάδες σελίδες τους, όμως κάθε χρόνο κάποια πρωινά εκεί στα τέλη του Μάη εμφανίζεται ολόκληρη στρατιά αρματωμένη (από ανθρώπινες σκιές) να προελαύνει προς τη θάλασσα, πάνω από το καστέλι των Φράγκων, στα Σφακιά της Κρήτης.
Και όλα δείχνουν παράταιρα με την πρώτη ματιά. Η αλήθεια πλεγμένη με τον μύθο και τους θρύλους! Ένα κάστρο στην επαρχία Σφακίων στη μέση του πουθενά χωρίς εμφανή στρατηγική σημασία, ένας αγωνιστής από το Δελβινάκι της Ηπείρου να μάχεται και να
σκοτώνεται έξω από τα τείχη του κάστρου αυτού με τους Ηπειρώτες συμπολεμιστές του στα 1828 και στον ορίζοντα να χορεύουν οι σκιές των πολεμιστών, οι θρυλικοί Δροσουλίτες, κάθε πρωινό του Μάη, θυμίζοντας τη θυσία τους για την ελευθερία του έθνους!
Αυτό όμως που μας ώθησε να ασχοληθούμε με τον Χατζημιχάλη Νταλιάνη ήταν η παράλειψη της Ιστορίας να τον αναφέρει. Τι παραπάνω είχε η περίπτωση του Παπαφλέσσα στο Μανιάκι και του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες; Όλοι τους αποτελούν φωτεινά παραδείγματα ανδρείας, αυταπάρνησης και θυσίας!
Μήπως ήρθε η ώρα να γίνει γνωστή η προσφορά του Χατζημιχάλη Νταλιάνη στον αγώνα της εθνεγερσίας και να τιμηθεί όπως του αρμόζει και από την Ιστορία και από τους συμπατριώτες του τους Ηπειρώτες; Και μαζί του να γίνουν γνωστοί και να τιμηθούν όπως τους αρμόζει όλοι οι Ηπειρώτες αγωνιστές που πρόσφεραν με κάθε τρόπο στον μεγάλο αγώνα και μέχρι τώρα έχουν μείνει στη λήθη και την αφάνεια.
Κι ας γίνει η αρχή, φέτος που συμπληρώνονται 200 χρόνια από την έναρξη της ελληνικής επανάστασης του 1821, με το να δοθεί το όνομά τους σε δρόμους ή πλατείες της πόλης μας για να γίνει γνωστή η δράση τους και να αναγνωριστεί η προσφορά τους στο έθνος μας».
