Νίκος Ιωαννίδης
Την ώρα πού το καζάνι βράζει η συλλογική μας σχιζοφρένεια εντείνεται:
Οι Έλληνες δεξιοί που στη συντριπτική τους πλειονότητα δηλώνουν Ορθόδοξοι, υποστηρίζουν τούς Εβραίους* και κατηγορούν τούς Άραβες. Μόλις τούς θυμίσεις ότι οι Εβραίοι σκότωσαν τότε τον Χριστό και περιγελούν σήμερα όσους πιστεύουν ότι “κάποιος αναστήθηκε”, ενώ οι Άραβες τον λατρεύουν ως προφήτη πριν τον Μωάμεθ, αρχίζουν τις αρλούμπες ** για “εξωτερική πολιτική”, “μουλάδες”, “λαθρομετανάστες” κλπ. Γαργάρα αμέσως ο καλός Χριστούλης!
Οι Έλληνες αριστεροί πάλι, όταν τούς θυμίσεις τη θέση τής γυναίκας σε κάποια μουσουλμανικά κράτη, αρχίζουν κι αυτοί τίς αρλούμπες αλλά με άλλα ονόματα, (η “εξ. πολιτική” γίνεται καπιταλισμός, οι “μουλάδες” Παλαιστίνιοι, οι “λαθρομετανάστες” πολιτικοί πρόσφυγες κοκ), γαργάρα αμέσως κι αυτοί τα δικαιώματα!
Μετατρέπουμε αμέσως μία πολιτική σύγκρουση σε οιωνεί θρησκευτική, όπου οι υποτιθέμενοι Χριστιανοί υποστηρίζουν τον μεγαλύτερο εχθρό του Χριστιανισμού το Ισραήλ, και οι υποτιθέμενοι Άθρησκοι υποστηρίζουν τούς πιο φανατικούς Θρησκευόμενους. Σαν να λέμε ότι αν η Ελλάδα μπει ποτέ σε πόλεμο, δεν θα προκάνει, αμέσως θα ξεσπάσει πολυεμφύλιος. Όλοι εναντίον όλων. Ακόμα και εναντίον τού εαυτού τους, όπως μόλις είδαμε.
Εδώ θα πρέπει να θυμηθούμε δύο τινά: Πρώτα ότι η τζιχάντ δεν ήταν ποτέ εναντίον τής Ορθοδοξίας, αλλά εναντίον τών Ευρωπαίων (Νέα Ρώμη) στούς οποίους οφείλεται αποκλειστικά ολόκληρο το Ανατολικό Ζήτημα και στη συνέχεια , βοηθούντων τών Αμερικανών, το Μεσανατολικό. Δηλαδή όλες οι περιπέτειές τής Δυτικής Ασίας τα τελευταία 150 χρόνια.
Το δεύτερο είναι ότι το μεγάλο μέρος τού Ελλαδικού χώρου, μέχρι τη δεκαετία τού 70 που ήταν ζωντανά τα χωριά μας, διαμορφώθηκε έτσι από τα βυζαντινά και οθωμανικά χρόνια, όπου μεταξύ άλλων συχνά το κράτος διέταζε μετατοπίσεις ολόκληρων αλλογενών πληθυσμών. Εν πολλοίς στην καθημερινότητα κάθε κοινότητας ίσχυαν οι δικοί της νόμοι, ήθη και έθιμα, όσο δεν ενοχλούσε τις άλλες: “Το μείζον πρόβλημα με τις κοινότητες είναι η ποικιλία τών κατά τόπους νομικών εθίμων ανάλογη με την ποικιλία τού γεωγραφικού και κοινωνικού περιβάλλοντος” βεβαίωνε την τρίτη δεκαετία τού 20ου αιώνα ο μεγάλος Ιστορικός τής εποχής Απ. Βακαλόπουλος.
Οι πεποιθήσεις μας στη χώρα, μοιάζει να προέρχονται από αυτή την τεράστια πολυμορφία που υπήρχε επί σχεδόν 1000 χρόνια εν πολλοίς ελεύθερη, αλλά έπρεπε να ομογενοποιηθεί βιαίως προκειμένου στη θέση της να μπούνε οι νόμοι τής “ανάπτυξης” στην αρχή, και τής Ευρωπαϊκής Ένωσης από το 1981 και μετά. Κι όταν μια τέτοια ποικιλομορφία αντιλήψεων για το Δίκαιο τη στριμώχνεις, χωρίς παράλληλα η λειτουργία τών θεσμών να είναι παραπάνω κι από άρτια, γεννιούνται τέρατα σαν αυτά που βλέπουμε καθημερινά πλέον στη χώρα τής μόνιμης κρίσης. Γι αυτό σε όλες τις δημοσκοπήσεις για κοινωνικά θέματα βγαίνουμε να διαφωνούμε με τον εαυτό μας! Κι όσο ο επιφανειακός “εξευρωπαϊσμός” θα προχωράει με τρύπιους θεσμούς τόσο περισσότερα τέρατα θα βλέπουμε, αν και έχουμε ήδη απονεκρωθεί και δεν μάς προξενεί ουδεμία εντύπωση ούτε ο κατά συρροή βιασμός τών αυτονόητων.
Όπως πχ αυτόν που βλέπουμε όλο τον τελευταίο καιρό σε κυβερνητικό επίπεδο, να μην μπορούμε κάν να πάρουμε ξεκάθαρη σχέση υπέρ τής Ειρήνης στην περιοχή μας, παρά να αγόμαστε και να φερόμαστε όπου φυσάει η τρέλα ή το συμφέρον τού καθένα.
* Τών οποίων η επικοινωνιακή πολιτική όλα αυτά τα χρόνια συμπυκνώνεται στην φράση τής κάποτε πρωθυπουργού Γκόλντα Μεγίρ “Δεν θα συγχωρήσουμε ποτέ τούς Άραβες που μάς αναγκάζουν να σκοτώνουμε παιδιά!”…
**Αρλούμπες διότι: α) ουδεμία εξωτερική πολιτική είναι δυνατή σε κράτος τεχνητά φτιαγμένο εξ αρχής και τεχνητά συντηρημένο σε όλα του τα χρόνια, δεν υπάρχει ούτε ένα έτος τής σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας χωρίς δάνεια, και ούτε ένα χωρίς κρίση, ακόμα και στίς πιο λαμπρές στιγμές μας. Η εξωτερική πολιτική σε τέτοιο κράτος μπορεί να είναι μόνο ανέκδοτο για εσωτερική κατανάλωση.
β) Φωνάζουν πχ για “μουλάδες” άνθρωποι που σέβονται τη γυναίκα λιγότερο από τούς μουλάδες. Και που καθόλου δεν θα τούς ενοχλούσε, αν δεν το απαιτούν κιόλας, να είναι τελείως καλυμμένο το σώμα τής γυναίκας τους στις δημόσιες εμφανίσεις της, ή να είχαν δικαίωμα να τη σκοτώσουν αν τούς απατούσε.
Αγνοώντας τα πάντα για την Ελλάδα, το παίζουν πατριώτες αποκλειστικά δείχνοντας μίσος στην Τουρκία, ενώ σε όλες τους τίς πράξεις και τις περισσότερες πεποιθήσεις είναι χειρότεροι από αυτά που καταλογίζουν στούς Τούρκους. Και ζητάν ραφάλ με όνειρο να πάρουμε την Πόλη, ξεχνώντας ότι αν αύριο το πρωί ο Ερντογάν απλώς μάς χάριζε την Κωνσταντινούπολη με τα 20 εκατομμύρια κατοίκων της, θα έψαχναν τρύπα να κρυφτούν.
γ) Φωνάζουν για τούς “λαθρομετανάστες” αυτοί που πανηγύριζαν όταν έπεσε η Σοβιετική Ένωση, πανηγύριζαν όταν οι Αμερικανοί έπαιρναν σβάρνα όλες τις χώρες τής Δυτικής Ασίας, και πανηγυρίζουν κάθε φορά που δημιουργούνται καινούργιοι μετανάστες!
Το ιερό τους τέρας ο αείμνηστος Καραμανλής το ήξερε : “H Ελλάς είναι ένα απέραντο φρενοκομείο!”.
Ο Ανδρέας και όσα ανδρείκελα τον μιμήθηκαν για να γίνουν πρωθυπουργοί, (από τον Κωστάκη μέχρι τον Μητσοτάκη), τον άκουσαν με προσοχή και συμπέραναν : “Θα τούς πείθουμε ότι το φρενοκομείο είναι θέρετρο πολυτελείας και θα μάς ψηφίζουν!”
Βοηθειά μας!
