Λιγοστοί πρόεδροι στην ιστορία των ΗΠΑ είχαν, όντως, σχέση με τον αθλητισμό και δεν το… πούλησαν ψηφοθηρικά.
Ο (υπό ορκωμοσία) Τζο Μπάιντεν στα νιάτα του, στην Archmere Academy στο Κλέιμοντ, ξεχώρισε στην ομάδα (αμερικάνικου) ποδοσφαίρου γυμνασίου, έπαιξε επίσης μπέιζμπολ. Πρώτο, χρονικά, παράδειγμα ο Αβραάμ Λίνκολν (στην προεδρία από το 1861 έως τη δολοφονία του, το 1865) που συγκαταλεγόταν στους καλύτερους παλαιστές της εθνικής ομάδας των ΗΠΑ. Ο Τίοντορ Ρούσβελτ (1901-09), πέμπτος ξάδερφος του μακροβιότερου Αμερικανού προέδρου, Φράνκλιν (1933-45) οργάνωνε αγώνες πάλης και πυγμαχίας στον Λευκό Οίκο (!), μέχρι που τραυμάτισε το αριστερό του μάτι από γροθιά ενώ ο Γούντροου Γουίλσον (1913-21) που επιδόθηκε σε πολλές παρτίδες γκολφ και είχε διατελέσει προπονητής της ομάδας ράγκμπι του πανεπιστημίου του Πρίνστον.
Σε πιο σύγχρονους ο Τζον Κένεντι (1961-63) έπαιζε –αμερικάνικο, φυσικά- ποδόσφαιρο ως φοιτητής στο Χάρβαρντ, αλλά υπήρξε και δεινός ιστιοπλόος κατακτώντας αρκετούς τίτλους. Προκάτοχός του ήταν ο αρχιστράτηγος του πολέμου, Ντουάιτ Αϊζενχάουερ (1953-61) που έπαιζε φούτμπολ ενόσω ήταν δόκιμος στη στρατιωτική Ακαδημία του Γουέστ Πόιντ και σταμάτησε όταν τραυματίστηκε σοβαρά στο γόνατο ενώ ο Μπαράκ Ομπάμα (2009-17) συμμετείχε στη σχολική ομάδα μπάσκετ που κατέκτησε το πρωτάθλημα της πολιτείας της Χαβάης. Πόσο να έδινε στο στοίχημα μπάσκετ ότι θα φορούσε το (συνδυασμένο με τον Μάικλ Τζόρνταν) νούμερο 23;
Ο Τζέραλντ Φορντ (1974-77) έπαιζε και πολύ καλό γκολφ και πρωταγωνιστούσε στην ποδοσφαιρική ομάδα του Πανεπιστημίου Μίσιγκαν, κερδίζοντας πρωταθλήματα το 1932 και 1933, του προτάθηκε να παίξει επαγγελματικά αλλά διάλεξε τη Νομική στο Γέιλ. Ο Ντόναλντ Ρίγκαν (1981-89), που ως και περιγραφές σε αθλητικούς αγώνες έκανε, είχε τιμηθεί με μετάλλιο των καλύτερων κολυμβητών διεθνώς.
Διαβάστε το πλήρες άρθρο και τα προγνωστικά του Νίκου Μποζιονέλου στο Foxbet.gr
