Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες είναι, δικαίως, υπερήφανοι για την Ελληνική Επανάσταση. Την βλέπουν, όλοι σχεδόν, με τον ίδιο τρόπο. Ως ένα πολεμικό γεγονός, μία σειρά ηρωικών πράξεων και θυσιών, γι’ αυτό θαυμάζουν κυρίως τους στρατιωτικούς της στεριάς και της θάλασσας. Εκτιμούν ταυτόχρονα τη συμβολή όλων των ομάδων που ενεπλάκησαν, αν και αδικούν κάπως τους εμπόρους και τους προεστούς.
Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, ως ηγέτης της Φιλικής Εταιρείας, ξεκίνησε από τη Ρωσία, πέρασε τον ποταμό Προύθο (σύνορο τότε της Ρωσίας με την ηγεμονία της Μολδαβίας) και βρέθηκε στη Μολδαβία, όπου τον υποδέχτηκε ο Μιχαήλ Σούτσος, ηγεμόνας της Μολδαβίας και μυημένος στη Φιλική Εταιρεία. Οι δυο άνδρες, μαζί με 2.000 περίπου μαχητές, έφθασαν στο Ιάσιο (πρωτεύουσα της Μολδαβίας) στις 22 Φεβρουαρίου 1821. Εκεί, δύο μέρες μετά, ο Υψηλάντης κυκλοφορεί την επαναστατική προκήρυξη «Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος», με την οποία ζητεί από τους Έλληνες να επαναστατήσουν. Σηματοδοτείται λοιπόν η επίσημη έναρξη της επανάστασης στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες.
Προφανώς, η επιτυχής κατάληξη του Αγώνα οφείλεται κυρίως στην εκπληκτική αντοχή των Ελλήνων που πολεμούν αδιάκοπα για οκτώ χρόνια (1821-1829).
Η ελληνική Επανάσταση δεν ήταν μόνο υπόθεση των ανδρών, αλλά και των γυναικών που ζούσαν στην ηπειρωτική και τη νησιωτική χώρα.
Οι πρώτες, ζώντας σε συντηρητικές και κλειστές κοινωνίες συνέβαλαν στον Αγώνα συμμετέχοντας στην πολεμική προετοιμασία, τον εφοδιασμό του στρατεύματος και την περίθαλψη τραυματιών, ενώ οι νησιώτισσες, που ήταν πιο χειραφετημένες, είτε ηγήθηκαν οι ίδιες του στόλου τους, είτε χρηματοδοτούσαν την Επανάσταση.
Η Επανάσταση του 1821 ήταν ένα παγκόσμιο γεγονός, η πρώτη πετυχημένη εθνική Επανάσταση που οδήγησε σε εθνικό ανεξάρτητο κράτος. Έχει χαρακτηριστικά που θα μας έκαναν διπλά περήφανους αν τα γνωρίζαμε καλύτερα, γιατί αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα εκείνη την περίοδο είναι ένα πολύπτυχο γεγονός πολύ πιο σύνθετο απ’ ό,τι νομίζουμε.
Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε εκπαιδευθεί σε σχέση με την Ελληνική Επανάσταση, από τα σχολικά βιβλία και τους επετειακούς λόγους των δασκάλων μας. Ελάχιστοι έχουμε αναζητήσει περαιτέρω τροφοδότηση και έχουμε προβληματιστεί προς άλλες κατευθύνσεις.
Η Ελληνική Επανάσταση έχει πλευρές φωτεινές και σκοτεινές αλλά έχει και αναγνώσεις πολιτικές και κοινωνικές πολύ ενδιαφέρουσες που αναδεικνύουν ακόμα περισσότερο το ειδικό βάρος και τη σημασία της. Ως πολίτες μόνο να κερδίσουμε έχουμε από αυτό το ξανακοίταγμα της Ιστορίας.
Αρκεί να το χειριστούμε με ουσία, μέτρο, σωφροσύνη και με τη χαρά επαναπροσδιορισμού μας ως νεότεροι Έλληνες και Ελληνίδες.
- Γράφει η Έλενα Σταύρου, Δικηγόρος, Σπουδάστρια στο Τμήμα Δημοσιογραφίας, Συντακτών και Ρεπόρτερ του Δημοσίου ΙΕΚ Ιωαννίνων.